چرا آمریکا دیگر طالبان را دشمن نمی‌داند
- 1 ساعت پیش
ایالات متحده آمریکا اعلام کرده است که از روز دوم ژانویه سال آینده میلادی، اعضای گروه طالبان را تنها در صورتی هدف قرار خواهد داد که اقدامات آنها "تهدید مستقیم علیه امنیت آمریکا" محسوب شود. ایمل فیضی، سخنگوی ریاست جمهوری در دوران ریاست جمهوری حامد کرزی در مورد موضع اعلام شده از طرف آمریکا این مطلب را برای صفحه ناظران فرستاده است.
وزارت دفاع آمریکا می‌گوید که پس از دومین روز سال ۲۰۱۵، ملاعمر رهبر گروه طالبان و سایر اعضای این گروه، هدف جنگ آمریکا نخواهند بود مگر اینکه آنها تهدید مستقیمی علیه امنیت آمریکا محسوب شوند.
با خواندن این خبر، آخرین سفر رسمی حامد کرزی، رئیس جمهور پیشین افغانستان به ایالات متحده آمریکا و مذاکرات و حقایقی که در مورد استراتژی جنگ آن کشور در قبال طالبان روشن شد، در ذهنم تداعی شد.
قبل از این سفر که در اوایل سال ۲۰۱۳ انجام شد، جان کری وزیر امور خارجه کنونی آمریکا که در آن زمان رئیس روابط خارجی مجلس سنای آن کشور بود، روزی در کابل در حضور شماری از مقامات افغان به رییس جمهور کرزی گفت که ملا عمر در شهر کراچی پاکستان است و تحت حفاظت نظامیان پاکستان است.
رییس جمهور کرزی گفت: اگر چنین است پس چرا آمریکا برای گرفتاری وی اقدام نمی کند؟ آمریکا برای گرفتاری وی میلیون ها دلار جایزه نقدی اعلام کرده است، به نام او همه روزه مردم بی‌گناه کشته می‌شوند و زیر نام طالبان در افغانستان جنگ جریان دارد، اما ملا عمر تحت نظر شما و نظامیان پاکستان در کراچی بسر می برد؟
جان کری برای رئیس جمهور کرزی جواب قانع کننده ای نداشت اما گفت که ژنرال کیانی می گوید که ملاعمر تحت نظارت ماست. ژنرال کیانی در آن زمان فرمانده نیروهای زمینی ارتش پاکستان بود.
در جریان سفر رئیس جمهور کرزی در ماه ژانویه سال ۲۰۱۳ میلادی به واشنگتن، توماس دانیلون، مشاور امنیت ملی آمریکا، در حضور رئیس سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا و دیگر مسئولان بلند پایه آن کشور به رییس جمهور کرزی گفت که از آغاز سال ۲۰۱۵ به بعد، طالبان دشمنان آمریکا نخواهند بود و آمریکا دیگر علیه آنان نخواهد جنگید. آقای دانیلون همچنین افزود که آمریکا به جنگ خود علیه تروریسم در افغانستان ادامه خواهد داد.
برای رئیس جمهور کرزی این حیرت آور بود که مشاور امنیت ملی آمریکا برای طالبان ضرب الاجل تعیین می کند که تا این سال دشمن آمریکاست و بعد از آن دشمن آمریکا نیست.
رئیس جمهور کرزی پرسید: بعد از سال ۲۰۱۴ تروریسم چیست و تروریست کیست؟ مشاور امنیت ملی آمریکا در پاسخ گفت: هر آن کس که در افغانستان به سفارت، اتباع و منافع ما حمله و یا آنها را تهدید کند.
رئیس جمهور کرزی دوباره پرسید: اگر در مملکت ما در یک حادثه انتحاری ۷۰ یا ۸۰ تن جانشان را از دست بدهند، این از نظر شما یک عمل تروریستی خواهد بود؟ مشاور امنیت ملی آمریکا گفت، نه.
رئیس جمهور کرزی برای اینکه از اظهارات این مقام آمریکایی مطمئن شود، یکبار دیگر سوال کرد: اگر در لباس طالبان چندین هزار تروریست از پاکستان وارد افغانستان شوند و قسمتی از خاک کشور را تصرف کنند و پرچم خود را به اهتزار در آورند، در آن صورت، چطور؟ مشاور امنیت ملی در پاسخ گفت: این موضوع مربوط به شما و پاکستان خواهد بود، نه مربوط به آمریکا.
در جریان این سفر در مورد جریان صلح افغانستان و موضوعات مربوط به گشایش دفتر طالبان در قطر نیز صحبت های مفصلی صورت گرفت. مقامات آمریکایی بر روی گشایش دفتر طالبان در قطر تاکید می کردند و می گفتند که تنها دفتر قطر آدرس مناسبی برای مذاکره با طالبان است.
رئیس جمهور کرزی پس از این دیدارها، چندین بار از هیات همراه خود پرسید: چرا آمریکا به نمایندگی از طالبان با ما حرف می‌زند؟
این مذاکرات و موضع آمریکا در قبال طالبان، رئیس جمهور کرزی را بیشتر به آمریکا و جنگ علیه تروریسم مشکوک کرد. به همین دلیل او نیز با ایجاد دفتر طالبان در قطر و امضای بدون قید و شرط توافقنامه امنیتی با آمریکا شدیداً مخالفت کرد.
موضع اصلی آمریکا در رابطه با ملا عمر رهبر طالبان واضح بود. این نادرست نخواهد بود، اگر بگوئیم که در ۱۳ سال گذشته، هیچگاه ملا عمر هدف اصلی جنگ آمریکا نبوده است.
آدرس دقیق و مخفیگاه ملاعمر، از قبل برای آمریکا معلوم بود، اما نیروهای آمریکایی هیچگاه اقدامی برای از بین بردن و یا گرفتن او نکردند.
اکنون که وزارت دفاع آمریکا رسماً این را تایید می کند که ملا عمر و سایر طالبان در افغانستان، هدف جنگ آمریکا نیستند، معلوم می شود که این مرحله جدیدی از استراتژی منظم و از قبل برنامه‌ریزی شده است که به اجرا در می‌آید. هر چند این موضوع تازه رسانه ای و خبرساز شده است، اما به نظر می رسد ایالات متحده آمریکا این تصمیم را از سالها قبل گرفته است.
آنچه مهم است، این است که با اعلام این مساله در شرایط کنونی، وزارت دفاع آمریکا یکبار دیگر جنگ ۱۳ ساله این کشور علیه تروریسم در افغانستان و منطقه را زیر سوال می‌برد.
چگونه تا پایان سال ۲۰۱۴ طالبان دشمن آمریکا بودند و از آغاز سال ۲۰۱۵ دیگر دشمن نیستند و آمریکا آن ها را تعقیب نمی کند؟ چرا در طی ۱۳ سال گذشته هزاران افغان تحت نام گروه طالبان در این جنگ کشته شدند و هزاران تن دیگر آنان مجروح و زندانی شدند؟
پس از بیشتر از یک دهه جنگ علیه تروریسم، هنوز هم افغان های بی‌گناه روزانه در کابل و دیگر شهرها و نقاط کشور قربانی تروریسم می‌شوند و مسئولیت آن را طالبان به عهده می گیرد یا به طالبان و یا به طالبان نسبت داده می شود.
آیا برای آمریکا این حملات دیگر تروریستی و طالبان دیگر تروریست نیست؟ اظهارت اوایل سال ۲۰۱۳ آقای دانیلون اکنون جامه عمل می پوشد.
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar