عفو بینالملل و دیدهبان حقوق بشر: آزار و اذیت سیستماتیک پناهجویان در جزیره نائورو
- 3 ساعت پیش
دو سازمان بینالمللی حقوق بشری دولت استرالیا را به "آزار و اذیت سیستماتیک" پناهجویان در جزیره نائورو متهم کردهاند.
در گزارشی که این دو سازمان امروز منتشر کردهاند، آمده که حدود ۱۲۰۰ پناهجو، از جمله کودکان، در این جزیره دورافتاده در اقیانوس آرام مورد بیتوجهی قرار گرفتهاند، از دسترسی به خدمات پزشکی محروم ماندهاند و مورد آزار و اذیت جدی قرار گرفتهاند.
عفو بینالملل و دیدبان حقوق بشر میگویند تحقیقاتشان نشان میدهد که استرالیا میخواهد با این کار پناهجویان دیگر را از آمدن به استرالیا منصرف کند.
در گزارش عفو بینالملل که حاصل تحقیقات گسترده و بازدید فرستادگان این سازمان به جزیره نائورو در ماه گذشته است، با بیش از ۸۰ پناهجو از ایران، عراق، پاکستان و چند کشور دیگر مصاحبه شده.
در این گزارش، شرایط پناهجویان غیر انسانی توصیف شده و وضعیت روحی بسیاری از پناهجویان بحرانی توصیف شده است. مطابق این گزارش، بسیاری از پناهجویان چندین بار اقدام به خودکشی یا خودزنی کردهاند.
'اردوگاهی شبیه طویله'
عفو بینالملل همراه با گزارش خود چند ویدیو از روایتهای پناهجویان ساکن جزیره نائورو منتشر کرده است.
مردی ایرانی که در یکی از این ویدیوها صحبت میکند میگوید اردوگاه نائورو شرایط انسانی ندارد و "شبیه طویله" است. به گفته این مرد در هر چادر که حدود ۱۲۰ متر است، ۲۴ نفر با هم زندگی میکنند.
این مرد میگوید که همسرش دچار افسردگی شدید است و دو بار اقدام به خودکشی کرده است، یک بار مواد شوینده را بلعیده و یک بار هم خانهشان را به آتش کشیده است. او میگوید همسرش هر دوبار نجات پیدا کرده اما توانایی مراقبت از فرزندانشان را ندارد و امکاناتی هم برای درمان وضعیت او در جزیره نائورو وجود ندارد. مسئولین اردوگاه به او گفتهاند که "سیاست آنها این است که کسی را برای درمان به بیرون از جزیره نفرستند."
او همچنین میگوید گاردهای کمپ پسرش را یک بار کتک زدهاند و دندان او را شکستهاند که باعث شده از نظر روحی به هم بریزد.
زن دیگری که به انگلیسی در یکی از ویدیوها صحبت میکند میگوید که شرایط افرادی که به بیرون اردوگاهها منتقل میشوند حتی بدتر است. به گفته این زن، در اردوگاهها حداقل غذا هست و گاردهایی برای محافظت از پناهجویان وجود دارد. اما ساکنین خارج اردوگاه اگر پولشان تمام شود، بیغذا میمانند و مورد آزار و اذیت ساکنین بومی جزیره قرار میگیرند.
او همچنین میگوید که امکانات پزشکی بسیار ناچیز است و در اغلب موارد فقط مورفین تجویز میشود. از جمله به خود او که یک بار قلبش درد میکرده و ضربان قلبش بالا رفته بوده، تنها مورفین دادهاند.
این زن میگوید: "دارند ما را هر روز به آرامی میکشند. کاش در اقیانوس کشته شده بودیم."
گزارشگر سازمان عفو بینالملل که به نائورو سفر کرده میگوید جدیترین مشکل، نبود امکانات پزشکی است. در برخی موارد حاد ممکن است بیماران را به استرالیا یا گینه بفرستند، اما در اغلب موارد این بیماران از امکانات پزشکی پیشرفته محروم هستند.
به گفته این گزارشگر، گاهی هم که فرد بیمار را برای درمان به خارج از جزیره می فرستند، خانواده اش را "گروگان" نگه میدارند تا مطمئن شوند آن فرد بعد از درمان به نائورو برمیگردد.
او همچنین میگوید که بسیاری از زنان پناهجو احساس امنیت نمیکنند. آمار آزار و اذیت جنسی و تجاوز بالاست و برای همین بسیاری از زنان پناهجو میترسند از خانههایشان بیرون بیایند. اگر هم به پلیس گزارش کنند، یا پلیس پروندهشان را قبول نمیکند یا اگر هم قبول کند، کار خاصی نمیکند.
'دیوار مخفیکاری'
فریبا صحرایی خبرنگار بیبیسی میگوید دسترسی به جزیره نائورو برای خبرنگاران بسیار سخت شده و امکان رفتن به این جزیره و خبردادن از وضعیت آنجا عملا از بین رفته است. هزینه ویزا برای خبرنگاران که پیش از این دویست دلار بود حالا هشت هزار دلار شده است و تضمینی وجود ندارد که حتی با پرداخت این مبلغ ویزا صادر شود.
الین پیرسون از سازمان دیدهبان حقوق بشر هم به بیبیسی گفت با "دیواری از مخفیکاری" روبرو هستند و حتی در خواست سازمان عفو بین الملل برای بازدید از جزیره شش بار پیش از این رد شده بود.
دولت استرالیا هنوز به گزارش عفو بینالملل و دیدهبان حقوق بشر واکنشی نشان نداده است.
مدتی است قوانین اقامت در استرالیا سخت شده است و دولت استرالیا اعلام کرده که پناهجویان دیگر امکان اقامت در خاک این کشور را ندارند و هر پناهجویی که به خاک استرالیا برسد بلافاصله به گینه نو و جزایر اطراف منتقل میشود.
مقامات استرالیایی در گذشته از تصمیم خود برای فرستادن پناهجویان به جزیره نائورو دفاع کردهاند و گفتهاند فرستادن پناهجویان به این جزیره از غرق شدن پناهجویان در آبهای استرالیا پیشگیری میکند.
حدود سه ماه پیش یک پناهجوی جوان ایرانی در اعتراض به وضعیت وخیم زندگی در این جزیره، خود را به آتش کشید و درگذشت.
طی سه سال گذشته بعد از انتقال اجباری پناهجویان به نائورو، این جزیره شاهد اعتراضهای گاه و بیگاه پناهجویان بوده است.
دولت استرالیا قبلا سعی کرده بود با امضای توافقی با کامبوج، پناهجویان را به آنجا بفرستد، اما به جز عدهای انگشت شمار، کسی حاضر به رفتن به کامبوج نشد و عملا این توافق هم به جایی نرسید.
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar