تقاطع: مجله‌ی “فوربز”، ولادمیر پوتین، رییس جمهوری روسیه را در سه سال گذشته بالاتر از باراک اوباما، رییس جمهوری امریکا به عنوان قدرتمندترین فرد جهان معرفی کرده است.
پوتین در سال ۱۹۷۵ میلادی به “کا.گ.ب” (اداره اطلاعات و امنیت اتحاد جماهیر شوروی کمونیستی) پیوست. یکی از اصلی‌ترین مسوولیت‌های او در دوران جنگ سرد، استخدام جاسوس برای این سازمان به منظور فرستادن به امریکا بود. در جریان فروپاشی آلمان شرقی در سال ۱۹۸۹ که به سقوط دیوار برلین منجر شد، پوتین مسوول دفتر کا.گ.ب در شهر درسدن بود. او زمانی که دید فعالان آلمانی قصد حمله به ساختمان این دفتر را دارند، پرونده‌های موجود در ساختمان را سوزاند تا دست کسی به آن‌ها نرسد.
پوتین در سال ۱۹۹۱ پس از آن‌که شماری از اعضای کا.گ.ب کودتایی شکست‌خورده را علیه میخاییل گورباچف، آخرین رهبر اتحاد جماهیر شوروی اجرا کردند، در حمایت از گورباچف از این سازمان کناره‌گیری کرد.
او بعد از فروپاشی شوروی، به مدت یک دهه در پست‌های مهم دولت روسیه حضور داشت و تا مقام ریاست اداره اطلاعات و امنیت این کشور (اف.اس.بی) ارتقا پیدا کرد.
پوتین روز ۹ آگست ۱۹۹۹، ابتدا به عنوان یکی از سه معاون سرگئی استپاشین، نخست‌وزیر وقت روسیه برگزیده شد؛ اما تنها ساعاتی بعد با سقوط دولت استپاشین، به مقام کفالت نخست‌وزیری رسید و عصر همان روز، بوریس یلتسین، رییس جمهوری وقت روسیه که اوضاع مزاجی‌اش رو به وخامت بود، وی را به عنوان جانشین خود به مردم روسیه توصیه کرد.
پوتین تنها چندماه بعدتر در آخرین روز از سال ۱۹۹۹، به عنوان کفیل ریاست جمهوری سوگند یاد کرد تا مقدمه‌ای باشد برای آغاز امپراتوری او در روسیه که منتقدانش آن را “پوتینیسم” توصیف می‌کنند.