به نوشته «فوربِس» ، در این اواخر، زنان خاورمیانه بطور فعال تری از حقوق خود دفاع می کنند و جنبش های « فمینیست» هر چه بیشتر می شود. با وجود این وضعیت زنان در این منطقه نامطلوب است.
به گزارش«محبت نیوز» به طور کلی نظام پدرسالار حاکم بر عرصه های اجتماعی ، اقتصادی ، سیاسی و مذهبی خاورمیانه نقش حداقلی رابه زنان مسلمان و عرب اعطا کرده است . یکی از جنبه های مهم این تاثیر گذاری مربوط به جایگاه زنان در قوانین این کشور هاست که از جمله در مواردی همچون آموزش ، کار ، روابط با مردان ، ارث و حقوق مالکیت منعکس شده است . علاو ه بر این ، بسیاری از محققان محرومیت سیاسی ، اجتماعی زنان را از حقوق شهروندی به دین اسلام ربط می دهند.
مجید محمدی، پژوهشگر ایرانی در اثر خود به نام « زنان ایرانی و جنبش حقوق مدنی در ایران» متذکر شد که در ایران زنان را « نیمه آدم» می نامند.
او از نمونه های زیادی در این خصوص تعریف کرده است. به عنوان مثال شهادت زنان در دادگاههای اسلامی ارزش کمتری در مقایسه با شهادت مردان دارد. سن مسئولیت کیفری برای زنان زیر ۹ سال و برای مردان ۱۵ سال است.
با وجود این، در این اواخر، زنان ایرانی فعالیت بیشتری در مبارزه برای احقاق حقوق خود نشان می دهند. آنها کمپین های گوناگونی سازماندهی کرده و خواهان تغییر قوانین هستند.
در ترکیه امروزی نیز که در حقیقت نمایندگان اسلامیست های میانه رو هستند از اصول مقرر شده توسط آتاترک فاصله گرفته اند و این دور شدن از اصول سکولاری که آتاترک بنیانگذارش بود در برخورد نامطلوب نسبت به زنان این کشور نیز مشاهده می شود.
هر از گاهی، اردوغان رئیس جمهور ترکیه ارزش های اسلامی را به زنان ترکیه یادآور می شود. اواخر ماه مه وی اعلام نمود که برنامه ریزی خانواده و استفاده از وسایل جلوگیری از بارداری با خانواده اسلامی جور در نمی آید و از زنان خواست دست کم سه فرزند بدنیا آورند.
یک هفته بعد، رئیس جمهور اسلامگرای ترکیه زنان بدون اولاد را « ناقص و ناکامل» نامید و گفت: زنانی که می گویند ، من نمی خواهم مادر بشوم زیرا کار می کنم، در واقع زن بودن خود را نفی می کنند».
حرف های وی موج انتقادات را برانگیخت. «گلسوم کاو» یکی از فعالان پلتفرم اجتماعی «ما به قتل زنان پایان می دهیم» سخنان رئیس جمهور اسلامگرای ترکیه را با فراخوان های رژیم های سابق فاشیستی مقایسه کرد.
در استامبول میتینگی در حمایت از زنان برگزار شد که توسط سازمانهای مختلف « فمینیستی» از جمله « اتحادیه فمینیست های استامبل» سازماندهی شده بود.
- بیشتر بخوانید: نشریه یالثارات و عنوان فاحشه برای حذف زنان
زنان در عربستان سعودی از حقوق و آزادی های کمتری در مقایسه با دیگر کشورهای پادشاهی خلیج فارس و منطقه برخوردارند.
این نکته در گزارش « دستاوردهای اخیر و امکانات جدید برای حقوق زنان در کشورهای خلیج فارس» قید شده است. زنان در عربستان نمی توانند بدون اجازه شوهر خود حساب بانکی باز کنند و بدون همراهی «محرم» وارد خیابان شوند و با مرد غریبه همصحبت شوند.
آنها باید لباس های اسلامی بپوشند و در پایتخت عربستان سعودی زنان نمی توانند از خدمات کافه های زنجیره ای « استارباکس» استفاده کنند که اعلامیه روی در کافه به آنها هشدار می دهد: « ورود زنان ممنوع، لطفن راننده خود را بفرستید تا سفارش شما را دریافت کند».
آنچه بیش از هر چیز دیگر زنان سعودی را خشگمین می کند ممنوعیت رانندگی است که در سال ۱۹۵۷ میلادی مقرر شد.
عربستان سعودی یگانه کشور جهان است که رانندگی برای زنان در آنجا ممنوع است و در صورت نقض این قانون، زنان باید جریمه بپردازند و یا شلاق بخورند.
به همین علت است که فمینیست های غربی و عربی از رویکرد دین اسلام به حقوق زنان انتقاد کرده اند .
برخی از نویسندگان عرب ، مانند فاطمه مرنیسی، نه تنها رویکرد خاص دین اسلام را به جایگاه زنان در زندگی اجتماعی به چالش کشیده اند ، بلکه از تفاسیر متعصبانه ی دین ، که در آن زنان به مثابه ی مو جودات به شدت جنسی و تهدید کنند ه ی نظم و اقتدار مردان مسلمان توصیف می شوند ، انتقاد کرد ه اند .
اما آنچنان که جودیت تاکر اشاره کرده است « در مورد نظرگاه اصلی دین اسلام درباره ی جنسیت اجماع نظر مشخصی وجود ندارد ؛ قران درباره ی مسائل جنسی مبهم و کلی سخن رانده است و تنها رهنمودهای کلی در این زمینه ارائه می دهد.
مسائلی همچون حقوق ازدواج ، چند همسری ، وراثت و شکل لباس در جوامع اسلامی تابع اصول ثابتی نیستند و دیدگاه های مختلفی درباره ی آنها وجود دارد. از همین رو مانند دیگر سایر مسائل باب تفسیر بر روی آنها باز است .
به نوشته ی لیلا احمد شیو ه ی رفتاری واحدی برای زنان مسلمان وجود ندارد ، آنچه در این زمینه تعیین کننده است مسائلی همچون تاریخ ، طبقه ، فرهنگ و زمینه های اقتصادی است . در مورد دیدگاه اسلام به حقوق زن ، دو نظر متفاوت وجود دارد :« به نظر عده ای ، فرهنگ اسلامی مشکلات عمد ه ای برای زنان در خاورمیانه ایجاد کرده است».
به طوری کلی می توان وضعیت زنان در خاورمیانه را به صورت زیر خلاصه کرد و نتیجه گرفت:
۱-مشارکت سیاسی در همه این کشورها درمیان زنان پایین، و نسبت به سهم آنان در جمعیت ناچیز است .
۲- زنان در بازار کار نسبت به مردان در جایگاه نازلتر ی قرار دراند.
۳- وضعیت و جایگاه زنان در همه ی کشور های خاورمیانه و شمال افریقا ازمردان پایین تر است.
۴- تعداد زنان بیسواد از مردان بیسواد بیشتر است .
۵- در این جوامع زنان به سوی مشاغل خاص مانند تدریس در مدارس و فعالیت در بیمارستان ها سوق داده می شوند .
۶-زنان در برابر کار مساوی حقوق و دستمزد کمتری از مردان دریافت می کنند .
۷-برخی باورها و عادات تاریخی و فرهنگی در سراسر منطقه علیه سلامتی و بهداشت، رضایت و شادمانی و رشد فردی و اجتماعی زنان عمل می کند .
۸-در سراسر این کشورها آموزش ها و تعالیم اسلامی و غیر اسلامی در جهت تثبیت نقش مسلط مردان تنظیم و هدایت می شوند.
۹-در همه ی کشور های منطقه اصلاحات قانونی وحقوقی در مورد ارث ، ازدواج ، طلاق ، سرپرستی کودکان و برخی قوانین جزایی مورد نیاز است .
شاید پاسخ تمامی پرسشهای بنیادین در زمینه پیدایش فمینیست را در نوشتاری از «دیل اسپندر»، فمنیست استرالیایی بصورت مختصر اما زنده و ملموس یافت، اسپنسر میگوید: «فمنیسم هرگز جنگی راه نینداخته است و هرگز مخالفی را نکشته است. فمنیسم کمپ‌های کار اجباری تاسیس نکرده است، هیچ دشمنی را گرسنگی نداده است، هرگز خشونت نکرده است. مبارزه فمنیسم برای حق تحصیل بوده است، حق رای برای زنان، برای شرایط بهتر و برابر کار … فمنیسم برای خیابان‌های امنی که زنان مورد خشونت قرار نگیرند مبارزه کرده است، برای حق حمایت دولت از بچه‌ها و تاسیس مهدکودک‌های دولتی، برای خدمات اجتماعی مبارزه کرده است. فمنیسم برای تاسیس مراکز دفاع از قربانیان تجاوز، خانه‌های امن زنان و اصلاحات در قوانین مبارزه می‌کند».
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar