عیسی مسیح چگونه مصلوب شد؟/ مدرکی بسیار کم‌نظیر از تصلیب در رم ایتالیا

این تنها دومین سند باستان‌شناسانه از این شیوه‌ از اشد مجازات است که توسط رومی‌ها علیه مجرمین جنایی و یا شخصیتهایی مانند عیسی مسیح بکار می‌رفته است.

استخوان پاشنه‌ی پا و میخ که از گور یهوهانان در ۱۹۶۸ در اورشلیم کشف شد.

به گزارش «محبت نیوز» اگرچه منابع مکتوب تاریخی بسیاری به این مورد شهادت داده‌اند، اما این اسکلت دومین شاهد این روش بی‌رحمانه‌ی اشد مجازات است که در چارچوب‌های باستان‌شناسانه ملموس و‌ قابل استناد است.

به نقل از تایمز اسرائیل، بنا به تیم پژوهش‌گران بینارشته‌ای ایتالیایی، جراحتی بر پای اسکلتی ۲۰۰۰ ساله که در گورستانی در رم، شمال ایتالیا کشف شد، گمان می‌رود شاهد کم‌نظیر و ملموس از اعدام به وسیله‌ی صلیب باشد.
اگر چه به طور گسترده‌ای در منابع مکتوب تاریخی – و از جمله در کتاب عهد جدید – به آن اشاره شده، این تنها دومین سند باستان‌شناسانه از این شیوه‌ از اشد مجازات است که توسط رومی‌ها علیه مجرمین جنایی و نیز شخصیتهایی نظیر عیسی مسیح بکار می‌رفته است.

این یافته‌ها که در نسخه‌ی آوریل ۲۰۱۸ از مجله‌ی کارشناسی علوم باستان‌شناسی و انسان‌شناسی تحت عنوان «مطالعه‌ی تیم بینارشته‌ای پیرامون ترومای استخوان پاشنه‌ی پا در رم ایتالیا: احتمال نشانه‌ای از به صلیب کشیده شدن؟» منتشر شده، بر اساس تحلیل‌های تازه از اسکلتی است که در ۲۰۰۷، طی حفاری‌های اکتشافی یک گور تک‌افتاده کشف شده است.

• بیشتر بخوانیم: مروری بر تاریخچه مجازات به صلیب کشیدن، از گذشته تا به امروز

امانوئلا گالدی، یکی از گروه نویسندگان، از دانشگاه فرارا به روزنامه‌ی استنس ایتالیایی‌زبان گفت «در این مورد مشخص، با وجود شرایط فرسایش شدید، ما توانستیم نشانه‌هایی روی اسکلت عرضه کنیم که علائم آسیب‌دیدگی خشونت‌بار نظیر به صلیب‌کشیدگی است».
اورسلا ثان هوهنستین، یکی از گروه نویسندگان به استنس گفت «اهمیت این کشف در آن است که دومین مورد مستند شده در جهان است».
ثان هوهنستین گفت «اگرچه این شیوه‌ی ظالمانه‌ی اعدام برای مدت‌های مدید توسط رومی‌ها تکمیل و عمل شده، اما دشواری حفظ استخوان‌های آسیب‌دیده و در نتیجه، تفسیر آن به فاجعه‌ای که واقع شده، تشخیص قربانیان تصلیب را سخت می‌کند و سندی که اکنون در دست است به همین خاطر ارزش بسیار بیشتری یافته است».
تنها سند دیگری که پیش از این در یافته‌های باستان‌شناسی به دست آمده از ۱۹۶۸ در حفاری‌های اورشلیم بوده و توسط واسیلیوس زافریس از گوری در گورستان عظیم معبد دوم یهودیان (دو قرن از پیش از میلاد تا ۷۰ پس از میلاد) در محله‌ی گی‌وآت ها‌میوتار کشف شده است. در یکی از گورها استخوان‌های دو مرد از دو نسل مختلف آرمیده، یکی ۲۰-۲۴ ساله و دیگری حدود ۳ یا ۴ ساله.