آیا نارندرا مودی، مارگارت تاچر هند خواهد بود؟

• 9 مارس 2015 - 18 اسفند 1393

هم‌رسانی

دولت باید وضعیت اسف بار تأسیسات زیربنایی هند را بهبود ببخشد

دولت به رهبری حزب مردم هند (بهاراتیا جاناتا) و نخست‌وزیری نارندرا مودی، اخیرا از اولین لایحه بودجه سالانه خود رونمایی کرد. ناظران بسیاری لایحه بودجه را نشانگر خوبی از میزان علاقه آقای مودی به اصلاحات دانستند. جاستین رولات، خبرنگار جدید بی بی سی در آسیای جنوبی به این پرسش می‌پردازد که او تا کجا حاضر است برای توسعه و ایجاد مشاغل جدید پیش برود.

انتظارها از اولین بودجه دولت جدید بسیار بالا رفته است.

صدها میلیون هندی که با رأی خود در ماه مه سال گذشته مودی را در مسند قدرت قرار دادند معتقد بودند که او بهترین برنامه را برای اشتغال زایی و باز کردن پای توسعه به این کشور داشت.

لایحه بودجه اولین آزمایش بزرگ برای سنجش اراده آقای مودی برای اصلاحات بوده است، فرصتی برای دولت او که نشان دهد چگونه می‌خواهد در چند سال آینده اقتصاد هند را متحول کند و به شکوفایی اقتصادی دست یابد.

دولت آقای مودی چقدر رادیکال خواهد بود: آیا او نسخه هندی مارگارت تاچر خواهد بود، آماده برای دگرگون سازی ساختار اقتصادی این کشور؟

رویال انفیلد در سال‌های اخیر و تحت مدیریت صاحبان هندی اش به شکوفایی رسیده

آقای مودی پیش از این به چالش کلیدی هند اشاره کرده است: اشتغال زایی. جمعیت عظیم هند باید سرمایه بزرگی برای این کشور باشد.

تقریبا نیمی از جمعیت ۱.۲۵ میلیارد نفری این کشور زیر سن ۲۵ سال قرار دارد. اگر برای آن‌ها شغل‌های مناسبی ایجاد شود، موتوری قوی برای رشد و شکوفایی اقتصادی بوجود آمده است. این همان "سود جمعیتی" بالقوه هند است.

با این حال میلیون‌ها هندی همچنان در فقر مطلق زندگی می‌کنند.

موفقیت درخشان

بنا بر اعلام بانک توسعه آسیایی، دو سوم جمعیت این کشور با درآمد روزانه ۱.۵ دلار و یا کمتر روزگار خود را می‌گذرانند؛ از هر ۱۰ هندی، ۹ نفر دارای مشاغل کاذب اند؛ تکان دهنده تر از آن اینکه، بنا بر اعلام یونیسف تقریبا نیمی از کودکان هندی از سوء تغذیه رنج می‌برند.

آقای مودی گفته است که هدف او ایجاد مشاغل مورد نیاز مردم برای بیرون رفتن از فقر از طریق تشویق صنایع تولیدی داخلی است – شعار "تولید در هند" او را در همه جا می‌توان دید.

نمونه‌های درخشانی از موفقیت، در کنار بخش‌های معمولا مورد توجه نرم‌افزار و مواد دارویی، در صنایع تولیدی دیده می‌شود.

من از "رویال انفیلد"، قدیمی ترین تولیدکننده موتورسیکلت در جهان دیدن کردم.

این شرکت که زمانی متعلق به بریتانیایی ها بود، در سال‌های گذشته و تحت مدیریت صاحبان هندی اش رشد قابل توجهی داشته است. در سال ۲۰۱۰، پنجاه هزار موتورسیکلت رویال انفیلد به فروش رفت. این رقم در سال گذشته به ۳۰۰ هزار رسید. انتظار می‌رود که امسال تقریبا نیم میلیون موتورسیکلت رویال انفیلد به فروش برود.

لایحه فروش زمین آقای مودی با اعتراض کشاورزان مواجه شده

سیدارتا لال، مدیر اجرایی جوان این شرکت، ادعا می‌کند که رویال انفیلد "سودآورترین شرکت خودروسازی در جهان است."

با این حال او معتقد است که علیرغم موفقیت این شرکت، هند همچنان جای سختی برای کسب و کار است.

بانک جهانی، که شاخص راحتی کسب و کار در جهان را تهیه می‌کند، این دیدگاه را تأیید می‌کند.

هند در این فهرست در جایگاه ۱۴۲ در میان ۱۸۹ کشور قرار دارد، پس از کشورهایی مانند یمن، ازبکستان و ایران – نشانه واضحی از مقیاس چالش پیش روی آقای مودی.

آقای مودی گفته است که می‌خواهد هند را به یکی از ۵۰ کشور صدر فهرست تبدیل کند. مقایسه او با مارگارت تاچر از همین گفته نشأت می‌گیرد. نخست وزیر هند برای تغییر اقتصاد این کشور تا کجا حاضر است پیش برود؟

غیرقابل تصور؟

منتقدان او می‌گویند که تا اینجای کار، دولت او در تولید شعار موفق تر بوده تا در برخورد با مشکلات واقعی. آن‌ها معتقدند که او باید با اتحادیه های کارگری هند رو در رو شود و قوانین محدود کننده کار در این کشور را اصلاح کند.

اگر او بخواهد توجه‌ها را کاملا به خود جلب کند، می‌تواند کار خودر را با خصوصی سازی بخشی از مجموعه شرکت هایی که همچنان متعلق به دولت اند آغاز کند.

او می‌تواند این کار را از شرکت تولید زغال سنگ "کول ایندیا"، یا خطوط هوایی ملی "ایر ایندیا" آغاز کند.

این ایده برای بسیاری از هندی ها همان قدر غیرقابل تصور است که برای بسیاری از بریتانیایی ها در زمان مارگارت تاچر بود. با این حال اقتصاددانان معتقد به بازار آزاد، می‌گویند که چنین کاری نمادی خواهد بود از اینکه آقای مودی چقدر درباره دگرگون سازی اقتصاد هند جدی است.

لایحه بودجه اولین آزمایش بزرگ برای سنجش اراده آقای مودی برای اصلاحات است

اگر او واقعاً احساس شجاعت می‌کند، می‌تواند شبکه عظیم راه آهن هند را اصلاح کند که یارانه سنگینی را از دولت دریافت می‌کند – این یارانه به‌قدری زیاد است که شبکه راه آهن بودجه مستقل خود را می‌طلبد، که دو روز قبل از بودجه اصلی ارائه می‌شود.

به گفته منتقدان او، این بودجه باید دست کم جهت گیری کلی دولت او برای بهبود وضعیت اسف بار تأسیسات زیربنایی این کشور را نشان بدهد.

آن‌ها می‌خواهند شاهد تعهد دولت برای سرمایه‌گذاری جهت بهبود وضع جاده ها و منابع آب و برق قابل اطمینان باشند. طبق یک بررسی، نیمی از تولیدکنندگان هر هفته دچار قطع برق می‌شوند که تا پنج ساعت ادامه دارد.

ولی انتقادها درباره بی‌عملی کاملاً هم منصفانه نیست.

دولت آقای مودی همین حالا هم در تلاش است که شبکه مالیاتی دولتی، که یکی از موانع بزرگ تجارت در این کشور است، را با مالیات ملی خدمات و کالا جایگزین کند – تغییری عمده و اصلاحی بزرگ، تنها در صورتی که او بتواند آن را به تصویب مجلس برساند.

دولت، با وجود جنجال های سیاسی، از برنامه‌هایش برای آسان‌تر کردن خرید زمین توسط شرکت ها پشتیبانی می‌کند.

آن‌ها همچنین تلاش کرده‌اند سرمایه‌گذاری خارجی در شرکت های هندی را آسان‌تر کرده و بخشی از تشریفات اداری دست و پا گیر، که زندگی در هند را به گرهی ناگشودنی بدل کرده، را از میان بردارند.

اصلاح یارانه ها

روند تولید در هند کند شده است

با این حال ممکن است کسانی که امیدوارند روز شنبه شاهد اصلاحات چشمگیری باشند، مأیوس شوند.

به عنوان مثال می‌توان به یارانه عظیم هند برای غذا و سوخت اشاره کرد، که دولت مودی وعده داده که آن را کاهش خواهد داد.

گفته می‌شود که قرار است آرون جایتلی، وزیر دارایی آقای مودی، کسر ۸ میلیارد دلار (۲۰ درصد کل) از این مبلغ را اعلام کند. این به نظر رقم چشمگیری می‌آید، تا اینکه متوجه می‌شوید که بخش عمده آن ناشی از کاهش قیمت سوخت است.

این نشانه دیگری است از اینکه دولت تمایل دارد تا از مواجهه جدی با منتقدانش پرهیز کند.

"چرا با اتحادیه ها درگیر شویم، وقتی تنها فایده آن مبارزه با آن‌ها تا آخر دوره نخست وزیری ام خواهد بود؟" این را یک بازرگان بزرگ هندی، به نقل از آقای مودی، به من گفت.

همچنین، بر خلاف مارگارت تاچر که در اوج بحران اقتصادی به قدرت رسید و به همین دلیل توجیهی فوری برای اصلاحات ساختاری داشت، آقای مودی در وضعیت اقتصادی نسبتاً خوبی به قدرت رسیده است.

رشد اقتصادی چین در حال کند شدن است، در برزیل این روند عملاً متوقف و در روسیه معکوس شده است. با این حال هند همچنان در حال حرکت رو به جلو است.

بنا بر ارقام رسمی، اقتصاد هند در چهار ماهه آخر سال ۲۰۱۴ شاهد رشد با نرخ ۷.۵ درصد بوده است. بر این اساس، هند همین حالا هم سریع‌ترین رشد را در میان اقتصادهای بزرگ جهان دارد.

این رقم شاید دستاوردهای اقتصادی هند را بزرگ نمایی کند.

دولت مودی بخاطر تغییر روش محاسبه تولید ناخالص داخلی، برای بهتر نشان دادن وضعیت اقتصادی کشور، جنجال آفرین شد. با این حال، حتی سرسخت ترین منتقدان آقای مودی اذعان دارند که نرخ رشد بیشتر از ۵ درصد است.

علاوه بر این، تورم تحت کنترل است، ارزش روپیه تثبیت شده و بازار بورس در حال شکوفایی است.

دولت مودی بخاطر تغییر روش محاسبه تولید ناخالص داخلی، برای بهتر نشان دادن وضعیت اقتصادی کشور، جنجال آفرین شد

همچنین هند سود عظیمی از سقوط قیمت نفت خواهد برد – ۸۰ درصد نفت مورد استفاده در این کشور وارداتی است.

ولی عاقلانه نیست که آقای مودی و آقای جایتلی به وضعیت خوب اقتصادی هند تکیه کنند و از اتخاذ تصمیمات سخت پرهیز کنند.

جمعیت جوان کشور فرصتی بی همتا برای دولت فراهم می‌کند.

اگر دولت در ایجاد شغل برای یک میلیون نیروی کار که هر ماه وارد بازار کار می‌شوند موفق باشد، روند رشد را تثبیت می‌کند و هند را در مسیر شکوفایی قرار می‌دهد.

ولی اگر در این کار شکست بخورد، سود جمعیتی هند به سادگی به یک فاجعه جمعیتی بدل می‌شود.

در این صورت صدها میلیون هندی برای دهه ها گرفتار فقر باقی می‌مانند و این یعنی میراث این دولت نه تنها فلاکت، که متوقف کردن رشد اقتصادی هند در آینده خواهد بود.

هم‌رسانی چگونه می‌توانید این مطلب را به دیگران برسانید؟