کسانی که از طرف آمریکا با ایران مذاکره میکنند
- 1 ساعت پیش
مذاکرات ایران و شش قدرت جهانی برای رسیدن به یک توافق فراگیر و پایدار درباره برنامه هستهای، در حالی ادامه دارد که خیلی از ناظران میگویند اصل این مذاکرات و آنچه بیش از همه بر سرنوشتش اثر میگذارد، چانهزنیهای ایران و آمریکاست. در واقع مذاکرات پنهانی زمستان ۱۳۹۱ بود که زمینه مذاکرات کنونی را فراهم کرد.
در این مدتی که از رفتوآمد دیپلماتها به شهرها و هتلهای مختلف جهان برای این مذاکرات میگذرد، در سوی آمریکایی میز مذاکرات، چهرههایی رفتهاند و برخی دیگر آمدهاند.
در ترکیب افرادی که اکنون در مذاکرات حضور دارند، نفوذ باراک اوباما، رئیسجمهوری آمریکا، بیش از پیش به نظر میآید.
فرد شماره یک دستگاه دیپلماسی آمریکا، جان کری است؛ دومین وزیر خارجه دولت باراک اوباما که ۲۸ سال سناتور بود و ۱۱ سال پیش هم برای ریاست جمهوری خیز برداشت تا جورج بوش پسر برای دومین دوره در کاخ سفید نماند ولی موفق نشد.
این سرباز جبههرفتهای که در ویتنام جنگید و به خاطرش مدال هم گرفت، بعد به صف کنشگران ضد جنگ پیوست و در اوایل دهه هفتاد میلادی، فعالانه برای پایان جنگ ویتنام تلاش کرد.
بیل برنز
ویلیام (بیل) برنز، قائممقام سابق وزارت خارجه آمریکا، از دیپلماتهای کهنهکار بود و در دولت باراک اوباما از معاونت وزارت خارجه به قائممقامی رسید.
او به همراه جیک سالیوان، از مشاوران کاخ سفید، مذاکرات پشتپرده با ایران را در زمستان ۱۳۹۱ پیش برد؛ مذاکراتی که با مقامات دولت محمود احمدی نژاد در عمان آغاز شد و پس از انتخاب حسن روحانی به ریاستجمهوری با جدیت بیشتری ادامه یافت.
ویلیام برنز که در دولتهای مختلف در وزارت خارجه آمریکا بود، نهایتا در اوایل پاییز ۱۳۹۳ از کارش کناره گرفت.
او بنا داشت خیلی زودتر از این، خود را بازنشسته کند ولی به خواست باراک اوباما این تصمیمش را عقب انداخت تا تکلیف مذاکرات ایران معلومتر شود. بعد از کنارهگیریاش هم اعلام شد که او همچنان به عنوان مشاور با دولت آمریکا در زمینه مذاکرات ایران و موارد دیگر همکاری میکند.
گزارش شد که همسفر او در مذاکرات زمستان ۱۳۹۱، جیک سالیوان هم از کار دولتی کناره گرفته ولی آقای سالیوان هم قرار است به عنوان مشاور، در مذاکرات با ایران به دولت آمریکا کمک کند.
جیک سالیوان، از حلقه نزدیکان رئیسجمهوری و معاون او جو بایدن، مشاور امنیت ملی کاخ سفید بود.
وندی شرمن
رهبری گروه مذاکرهکننده آمریکایی با وندی شرمن است؛ معاون سیاسی وزیر خارجه، جایگاه شماره سه در دستگاه دیپلماسی آمریکا.
خانم شرمن از ابتدا با همتای ایرانیاش عباس عراقچی در سوی دیگر میز، در مذاکرات بودهاند. او به هیلاری کلینتون نزدیک است و مشاور کارزار تبلیغاتیاش هم بود.
وقتی بیل برنز از معاونت سیاسی وزارت خارجه به قائممقامی آن ارتقا پیدا کرد، وندی شرمن جای او بر مسند معاونت نشست و هنوز هم معاون سیاسی است.
مهرماه ۱۳۹۲ (اکتبر ۲۰۱۳) اظهارات خانم شرمن در جلسهای با کمیته روابط خارجی سنا، بحثبرانگیز شد.
او در این جلسه گفت که قرار نیست طرفین مذاکرات هستهای به یکدیگر اعتماد کنند و در ادامه حرفش گفت که فریبکاری "در دیانای" آدم هاست.
سخنی که واکنش برخی رسانهها و سخنگوی وزارت خارجه ایران را برانگیخت. بعد از واکنشها، سخنگوی وزارت خارجه آمریکا گفت که منظور خانم شرمن به طور به خصوص دیانای ایرانیها نبوده و کلی گفته است.
تونی بلینکن
هرچند وندی شرمن برای مدت کوتاهی قائممقام موقتی وزارت خارجه شد، اما کسی که در نهایت به جای بیل برنز نشست و با تایید سنا فرد دوم وزارت خارجه آمریکا شد، آنتونی (تونی) بلینکن بود.
آقای بلینکن پیش از این سمت، از مشاوران امنیت ملی باراک اوباما بود و از حلقه نزدیکان و معتمدانش.
آنتونی بلینکن به عنوان یکی از طراحان راهبرد باراک اوباما در قبال داعش شناخته میشود و به نوشته رسانههای آمریکایی، از چهرههای بانفوذ پشتپرده در مذاکرات هستهای با ایران بوده است.
تحلیلگران گفتهاند این که باراک اوباما یکی از افراد نزدیک به خود را برای قائممقامی وزارت خارجه معرفی کرد، نشان از عزم او برای تاثیرگذاری مستقیم و هرچه بیشتر بر سیاست خارجی آمریکا دارد.
رابرت مالی
این روزها فرد دیگری هم به طرف آمریکایی میز مذاکرات هستهای اضافه شده است: رابرت مالی که از اوایل مارس ۲۰۱۵ اعلام شد که دستیار ارشد رئیسجمهوری آمریکا در امور خاورمیانه و آفریقای شمالی میشود. او رسما از ۶ آوریل کارش را در این سمت آغاز میکند ولی پیشاپیش به کار مشغول شده است و در مذاکرات شرکت دارد.
رابرت مالی از مشاوران کارزار انتخاباتی باراک اوباما برای ریاستجمهوری در سال ۲۰۰۸ بود اما آنزمان برخی رسانهها نوشتند که به خاطر بالاگرفتن انتقادها از دیدار او با برخی مقامهای گروه فلسطینی حماس، از کارزار انتخاباتی باراک اوباما کنار گذاشته شد.
با ارتقای رابرت مالی در حلقه مشاوران آقای اوباما، افراد و گروههای حامی شدت عمل علیه ایران، به نظر خشنود نمیرسند. از جمله "سازمان صهیونیستی آمریکا" در بیانیهای از او به عنوان یک "منتقد اسرائیل، حامی بهرسمیتشناختن حماس و مخالف مهار ایران" انتقاد کرد. در سوی دیگر، گروههای حامی بهبود روابط با ایران، آشکار و نهان، از این انتخاب استقبال کردهاند.
رابرت مالی قبلا مدیر بخش خاورمیانه مرکز فکری "گروه بحران" بوده است.
مردی در هیئت 'پدران بنیانگذار'
ارنست مونیز
در میان دیپلماتهای مذاکرهکننده، یک محقق علوم هستهای یعنی ارنست مونیز هم چند دوره است که به جمع مذاکره کنندگان اضافه شده است.
او در سمت وزیر انرژی ایالات متحده، رسما عضو هیئت مذاکرهکننده آمریکایی نیست ولی در سه دوره اخیر مذاکرات برای حل و فصل جزئیات فنی توافق احتمالی با ایران، به مذاکره با علیاکبر صالحی، رئیس سازمان انرژی اتمی ایران پرداخت.
به گفته کارشناسان و تحلیلگران، این جزئیات فنی در واقع تعیینکننده سرنوشت مذاکرات هستند و بدون توافق درباره آن، رسیدن به توافق نهایی ممکن نخواهد بود.
حضور آقای مونیز به جنبههای فنی و فناوری مذاکرات وزن بیشتری داده است. او در سال ۲۰۱۱ و با انفجار نیروگاه هستهای فوکوشیما در ژاپن، درباره اشاعه فناوری هستهای هشدار داده بود. همکارانش میگویند که او درباره هرچه که به فناوری هستهای مربوط باشد، دانش بسیار عمیقی دارد.
مردان جزئیات
تحریمهایی که آمریکا در ده سال گذشته علیه ایران وضع کرد و پیگیرانه به اجرا گذاشت در وضعیت فعلی مذاکرات هستهای موثر بوده است. همین تحریمها در طول مذاکرات هم از موضوعات اصلی مورد بحث بوده؛ و ایران بارها تاکید کرده است که لغو تحریمها، شرط هرگونه توافق است.
آدام ژوبین، مدیر دفتر داراییهای خارجی وزارت دارایی آمریکا، از کسانی است که همراه تیم آمریکایی در مذاکرات حضور دارد. او همچنین به نشستهای مختلف کنگره آمریکا درباره این مذاکرات و وضعیت کلی برنامه هستهای ایران فراخوانده شده است تا توضیح دهد. کنگره در بیش از یک سالی که از مذاکرات با ایران میگذرد، چند بار برای وضع تحریمهای تعلیقی بیشتر، خیز برداشته است اما دولت تهدید کرده که هرگونه مصوبه جدید را لغو میکند.
پال اروین، مشاور منعاشاعه تسلیحات اتمی در شورای امنیت ملی کاخ سفید، یکی دیگر از چهرههای موثر در جزئیات این مذاکرات است که کمتر در مرکز کادر تصاویر مخابرهشده از محل مذاکرات دیده میشود.
کسانی مانند آدام ژوبین و پال اروین هستند که در نهایت و در صورت تمایل سیاسی طرفین به رسیدن به یک توافق، جزئیات و مصداقهای آن را روشنتر میکنند و گامهای بعدی در مذاکرات را رقم میزنند.
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar