رکود گردشگری و بازار بی‌رونق هتلها در بامیان
- 27 مارس 2015 - 07 فروردین 1394
بامیان در قلب افغانستان، از جمله ولایت‌هایی است که رسیدن به آنجا، بخصوص در فصل سرما و برف‌باران، چندان ساده و آسان نیست. قرار گرفتن این ولایت در دل سلسله کوه‌های هندوکش و تخریب راه‌ها در جریان جنگ‌ها از مشکلاتی است که سفر به بامیان را دشوار می‌سازد. با این همه باز هم وجودجاذبه‌هایی چون تندیس‌های بودا، بند امیر که از سوی دولت افغانستان به عنوان پارک ملی ثبت شده، دره آجر و شاه‌فولادی برای سال‌ها گردشگردان داخلی و خارجی را به بامیان کشانده است.
در سال‌های اخیر هم کوه‌های سر به فلک‌کشیده این ولایت که در بیشتر ماه‌های سال پوشیده از برف است، توجه دوست‌داران ورزش اسکی را به این ولایت جلب کرده است.
از سوی دیگر رو آوردن گردشگران به بامیان برخی از سرمایه‌گذاران افغان را به فکر ساختن هتل‌هایی انداخت که خدمات بهتر و فضای راحت‌تری نسبت به مسافرخانه‌های موجود در اختیار این گردشگران بگذارند.
به گفته مسئولان بیشترین سرمایه‌گذاری بخش خصوصی در بامیان، در صنعت هتل‌داری صورت گرفته است.
بازار بی‌رونق
اما سرمایه‌گذارانی که در چند سال اخیر، سرمایه‌شان را صرف ساختن هتل در بامیان کرده‌اند، مدتی است که کم کم امید خود به سودبردن از این معامله و ادامه کار هتل‌هایی که ساخته‌اند، از دست می‌دهند.
ناامن بودن راه‌ها و توقف پروازها به مقصد فرودگاه بامیان در ماه‌های گذشته، باعث شده است تا از تعداد گردشگرانی که به این ولایت می‌آیند روز به روز کاسته شود؛ گردشگرانی که بزرگ‌ترین امید هتل‌سازان در بامیان بوده‌اند.
عبدالله، مدیر یکی از این هتل هاست. روزهای زیادی است که قفل بیشتر اتاق‌های هتل ١٥ اتاقه او باز نشده چرا که در تمام این روزها، تنها یک مشتری داشته است.
او می‌گوید بیشتر از یک سال است که درآمد این هتل از مصارف روزانه آن کمتر بوده است. و بدتر از آن اینکه او نمی‌داند اوضاع کار و بارش چگونه پیش خواهد رفت.
عبدالله می‌گوید: "حدود یک سال و نیم از افتتاح این هتل می‌گذرد، ما از بابت ضرری که در این مدت کرده‌ایم، ناراحت نیستیم اما ببینیم بعد از این چه می‌شود؟ واقعا ناامیدکننده است."
قیمت بالای برق دولتی هم مشکل دیگری است که هتل‌داران بامیان از آن گلایه می‌کنند.
به گفته محمد، مالک یکی دیگر از هتل‌های بامیان می‌گوید دولت هر کیلووات برق را به واحدهای تجاری، ٤٥ افغانی (حدود یک دلار) می‌فروشد، به همین دلیل مالکان بیشتر هتلها ترجیح می‌دهند از ژنراتورهای بنزین‌سوز برای تولید برق مورد نیاز هتلهایشان استفاده کنند.
او هم امید چندانی به ادامه کار خود ندارد و می‌گوید اگر در طولانی‌مدت سرمایه‌ای که برای راه‌اندازی این هتل گذاشته، به سوددهی نرسد، ممکن است دورازه هتل را ببندد.
به گفته محمد شاید بشود یک سال یا دو سال ضرر را تحمل کرد اما تا ابد نمی‌شود این وضع را ادامه داد.
نگرانی مقامات، رضایت مشتریان
وضع بی‌سر و سامان هتل‌های بامیان نه تنها مالکان و سرمایه‌گذاران را نگران کرده که مقام‌های محلی را نیز نگران ساخته است.
مسئولان محلی بامیان احتمال می‌دهند که اگر ناامنی و کاهش تعداد گردشگرانی که به این ولایت می‌آیند، به توقف فعالیت هتل‌داران بیانجامد، این مساله سبب خواهد شد تا دیگران در آینده تمایلی به سرمایه‌گذاری در بامیان نداشته باشند.
عاصف مبلغ، معاون والی بامیان ادامه این وضعیت را "ناامیدکننده" می‌خواند. او می‌گوید: "امیدواریم بعد از این بتوانیم گردشگران بیشتری را جذب بامیان کنیم تا کار این هتلها توسعه پیدا کند و متوقف نشود."
گردشگرانی که گذرشان به این هتلها افتاده اما از اقامت شان در آنجا راضی به نظر می‌رسند. مصطفی یکی از آنهاست که بیش از همه از "برخورد خوب" کارمندان این هتلها با مهمان‌ها راضی است.
سال گذشته سازمان همکاری منطقه‌ای جنوب آسیا، سارک، بامیان را به عنوان "پایتخت فرهنگی" خود در سال ۲۰۱۵ اعلام کرد و از همان زمان تلاش‌ها برای استفاده از این مناسبت برای تقویت صنعت گردشگری در این شهر آغاز شد. اما حالا به نظر می‌رسد با گذشت نزدیک به یک سال از آن زمان، این تلاش‌ها چندان موفق نبوده است.
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar