ایرانی ها و دیدارهای جنجالی؛ از تهران و استانبول تا ژنو و نیویورک
- 3 ساعت پیش
محمد جواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران، یکبار دیگر از سوی گروهی از سیاستمداران داخل ایران مورد حمله قرار گرفته است.
اتفاقی که این بار برای ظریف دردسر ایجاد کرد، قدم زدن او با جان کری، وزیر امور خارجه آمریکا، در حاشیه مذاکرات ژنو بود. حرف و حدیث‌ها در این باره وقتی شدت گرفت که وزیر امور خارجه ایران برای دنبال کردن روند مذاکرات به پاریس رفت تا یکبار دیگر با همتای آمریکایی خود دیدار کند. نتیجه این دیدارها آن بود که ۲۱ نمایند مجلس ایران با امضای طرح سوال از ظریف از او خواستار توضیح دادن درباره این دو رویداد شدن که از نگاه آنها "دو خطای دیپلماتیک" به شمار می‌رفت. اما این اولین بار نیست که در طول سه دهه گذشته مقام‌های سیاسی ارشد ایران پس از بازگشت از سفرهای خارجی یا حین میزبانی از همتایان خود با موجی از انتقادها، پرسش‌ها و توضیح خواستن‌ها روبرو می‌شوند.
سفر به تهران پیش از اعدام
یکی از جنجالی ترین سفرهای صورت گرفته، مربوط به دید ار نیکلای چائشسکو رئیس جمهور وقت رومانی به تهران در دی ماه ۱۳۶۸ خورشیدی بود. رئیس جمهور کمونیست رومانی چند روز پس از بازگشت از سفرش به ایران و دیدار با مقامات بلندپایه وقت از جمله اکبر هاشمی رفسنجانی، به دست انقلابیون محاکمه و اعدام شد. در پی این تحولات نمایندگان مجلس شورای اسلامی با پرسش از علی اکبر ولایتی، وزیر امور خارجه وقت، خواهان پاسخگویی او در قبال دعوت از "دیکتاتور مخلوع رومانی" به تهران شدند. در پی اعتراضات بی‌سابقه به وزارت امور خارجه ایران و شخص آقای ولایتی، سفیر وقت ایران در رومانی به دلیل اینکه "گزارش جامعی درباره اوضاع داخلی رومانی در آستانه سفر چائوشسکو به تهران نداشته" از کار برکنار و وی برای توضیح به تهران فراخوانده شد.
شایعه و تکذیب در حاشیه مراسم تدفین پاپ
واتیکان ـ محمد خاتمی، رئیس جمهوری پیشین ایران، چندین بار به دلیل سفرها و دیدارهای خارجی خود مورد مواخذه قرار گرفت و حرف و حدیث‌های گوناگونی در مورد حضور او در خارج از کشور به وجود آمد. خاتمی در جریان آخرین سفر اروپایی خود در دوران ریاست جمهوری‌اش در مراسم خاکسپاری پاپ ژان پل دوم حضور پیدا کرد. در آن مراسم رهبران سیاسی بیشتر کشورهای دنیا حضور داشتند. حواشی آن سفر برای خاتمی به همین ماجرا مربوط می‌شد و اینکه رسانه از خوش و بش روسای جمهوری وقت ایران و اسرائیل، و حتی دست دادن آن دو با هم خبر دادند. البته این گزارش ها از سوی مقام‌های رسمی دولت ایران تکذیب شد.
داووس خبرساز
داووس ـ خاتمی یکبار دیگر هم به دلیل سفری به اجلاس داووس مورد مواخذه گسترده قرار گرفت. این جنجال در سال ۱۳۸۸ و زمانی اتفاق افتاد که روزنامه کیهان مدعی شد خاتمی در سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷ با حضور در اجلاس داووس با جورج سورس، سرمایه‌دار یهودی، دیدار کرده است. هر چند دفتر آقای خاتمی این ادعاها را تکذیب کرد اما مخالفان او در سال‌های گذشته از این ادعا به عنوان عاملی برای سرزنش رئیس جمهور پیشین ایران استفاده کردنده اند. یکی از آخرین نمونه‌ها، سخنرانی حسین شریعتمداری، مدیر مسئول روزنامه کیهان، در آذر ماه گذشته در دانشگاه تهران بود.
دست دادن در استانبول
استانبول ـ یکی دیگر از دیدارهای پرحاشیه خاتمی زمانی اتفاق افتاد که پس از چاپ کاریکاتورهایی از پیامبر اسلام در روزنامه‌ای دانمارکی، رئیس جمهوری پیشین ایران با اندرس فوگ راسموسن، نخست وزیر وقت دانمارک، در اجلاس "اتحاد تمدن‌ها" در استانبول دست داد. در آن زمان دست راست راسموسن شکسته بود و به همین دلیل خاتمی دست چپ او را فشرد که همین امر انتقاد روزنامه‌های محافظه‌کار ایرانی را به دنبال داشت که از او به دلیل اصرار در داست دادن با نخست وزیر کشوری به خشم آمده بودند که کاریکاتورهای جنجال برانگیز در آن چاپ شده بود.
دیدار با دشمن دیروز
تهران ـ در دوران وزارت کمال خرازی، حضور برخی مهمانان خارجی باعث دردسر برای وزیر خارجه وقت ایران شد. یکی از این میهمانان ناجی صبری، وزیر امور خارجه وقت عراق، بود که سال ۱۳۸۱ به ایران سفر کرد و پیام کتبی صدام حسین را به همتای ایرانی خود داد. وزارت امور خارجه و دولت ایران به خاطر این دیدار با نقدهای زیادی در داخل کشور روبرو شدند. البته کمال خرازی و همتای عراقی‌اش یک ماه پیش از دیدار تهران، در نیویورک با هم دیدار کرده بودند. هر چند در آن زمان بیش از یک دهه از پایان جنگ ایران و عراق می‌گذشت اما دو کشور هنوز روابط دیپلماتیک مناسبی نداشتند. در پایان آخرین دیدار ناجی صبری از تهران که چند هفته پیش از حمله به عراق بود، نمایندگان مجلس، کمال خرازی را تهدید به استیضاح در صورت سفر مجدد وزیر خارجه عراق کردند.
احمدی‌نژاد در نیویورک
نیویورک ـ محمود احمدی‌نژاد که پس از خاتمی از سال ۱۳۸۴ تا ۱۳۹۲ ریاست جمهوری ایران را بر عهده داشت به همان میزان که تعداد سفرهای خارجی بیشتری نسبت به دیگر رئیس جمهورهای ایران انجام داد، با انتقادهای بیشتری هم مواجه شد. سال ۱۳۸۲ احمدی‌نژاد برای شرکت در شصت و دومین اجلاس سالیانه مجمع عمومی سازمان ملل به نیویورک رفت. او در آن سفر خواهان بازدید از محل حملات یازدهم سپتامبر شد اما این درخواست او رد شد. سخنرانی احمدی‌نژاد در دانشگاه کلمبیا و حاشیه‌های آن نیز با انتقادهای فراوانی در داخل ایران مواجه شد. پیش از سخنرانی احمدی‌نژاد، رئیس دانشگاه کلمبیا به شدت از مواضع سیاسی رئیس دولت ایران و نقض حقوق بشر در این کشور انتقاد کرد.
سفر بدون استقبال و دیدار رسمی
رم ـ سال ۱۳۸۷ زمانی که احمدی‌نژاد برای شرکت در اجلاس سازمان خواربار و کشاورزی (فائو) به کشور ایتالیا وارد شد هیچ استقبال رسمی‌ای از او صورت نگرفت. سیلویو برلوسکونی، نخست وزیر وقت ایتالیا، و پاپ بندیکت شانزدهم هم درخواست‌های او برای دیدار را رد کردند و احمدی‌نژاد در نهایت توانست از میان سران کشورهای حاضر در اجلاس فقط با عبدالله واد، رئیس جمهوری وقت سنگال و یاسوئو فوکودا، نخست وزیر ژاپن، دیدار داشته باشد. با وجود آنکه حامیان احمدی‌نژاد در ایران از این سفر هم به عنوان یک موفقیت یاد کردند اما بسیاری از مخالفانش حضور او را در اجلاس را فائو به باد انتقاد گرفتند و آن را نشانه‌ای از انزوای سیاسی ایران در عرصه بین‌المللی عنوان کردند.
آقای احمدی نژاد تابستان سال ۱۳۹۱ هم در سفری به برزیل برای شرکت در اجلاس ریو-۲۰ با وضعیت مشابهی رو به رو شد. هیچ یک از مقام های دولتی به استقبال او نیامدند و رئیس جمهور برزیل- میزبان اجلاس- در ملاقات دوجانبه با محمود احمدی نژاد شرکت نکرد. مراسم استقبال او بدون تشریفات مرسوم و مراسم و بدرقه رسمی او با حضور شماری از نیروهای پلیس و گارد فرودگاه در یک عکس یادگاری با آقای احمدی نژاد انجام شد.
تنش در الازهر
قاهره ـ سفر به مصر پس از به قدرت رسیدن محمد مرسی، رئیس جمهوری پیشین این کشور، یکی از پرحاشیه‌ترین سفرهای احمدی‌نژاد بود. او در این سفر با شیخ احمد الطیب (شیخ الازهر)، از مقام‌های دینی نهاد الازهر دیدار کرد که روند آن دیدار به شکلی بود که شیخ الازهر پس از آن در بیانیه‌ای مخالفت خود را با گسترش تشیع در کشورهای سنی اعلام کرد. شیخ الازهر در واکنش به دیدار پرتنشی که با احمدی‌نژاد داشت حتی حاضر نشد در کنفرانس مطبوعاتی پس از آن شرکت کند. در آن زمان حمایت ایران از دولت بشار اسد در سوریه نیز باعث شد گروهی از معترضان سوری علیه احمدی‌نژاد تجمع کنند و حتی یکی از تجمع‌کنندگان تلاش کرد تا با پرتاب کفش به سوی احمدی‌نژاد اعتراض خود را نشان بدهد.
در آغوش گرفتن نامحرم
کاراکاس ـ شاید یکی از به یادماندنی‌ترین سفرهای خارجی رئیس جمهوری پیشین ایران، سفر او به ونزوئلا برای شرکت در مراسم تشییع جنازه هوگو چاوز باشد. احمدی‌نژاد که پس از خبر درگذشت چاوز، یک روز عزای عمومی در ایران اعلام کرده بود، او را در پیامی به عنوان یکی از منجیان بشریت معرفی کرد که به همراه همه صالحان و حضرت مسیح باز خواهد گشت. پس از آن، رئیس جمهوری ایران به ونزوئلا رفت و انتشار عکس‌های احمدی‌نژاد در حالی که مادر هوگو چاوز را برای دلداری دادن به او در آغوش گرفته بود، جنجالی دیگر به وجود آورد و حتی بسیاری از حامیان احمدی‌نژاد هم به انتقاد از عملکرد او در این سفر پرداختند.
و باز هم اسرائیل
امان ـ به غیر از خود احمدی‌نژاد که سفرهای پرحاشیه فراوانی داشت، یکی از وزیران او هم در سفری به امان پایتخت کشور اردن جنجال آفرین شد. محمد مهدی زاهدی، وزیر علوم دولت اول احمدی‌نژاد، به گفته برخی منابع خبری در سال ۲۰۰۸ در حاشیه کنفرانس سزامی در اردن با همتای اسرائیلی خود دیدار کرد. هر چند این دیدار از سوی مقام‌های ایرانی تکذیب شد اما انتشار عکس‌های مربوط به آن دیدار درسرها و انتقادهای زیادی را برای آقای زاهدی به وجود آورد که برخی، دلیل اصلی حضور نیافتن او در دولت دوم احمدی‌نژاد را با آن مرتبط می‌دانند. او اکنون از نمایندگان مجلس نهم است.
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar