خواسته‌های اقلیت‌های بریتانیا در انتخابات پیش‌رو
- 1 ساعت پیش
تنها چند روز بیشتر با انتخابات پارلمانی بریتانیا فاصله نمانده و سیاستمداران تمام تلاش خود را می‌کنند تا با حضور در نقاط مختلف کشور گروه‌های گوناگون رای‌دهندگان را متقاعد کنند که دغدغه‌ای جز خواسته‌های آنها ندارند.
اما اقلیت‌های قومی و مذهبی بریتانیا کجا ایستاده‌اند و در ازای رایشان چه انتظاراتی از احزاب سیاسی دارند؟ آیا انتظاراتشان مثل انتظارات اکثریت جمعیت سفیدپوست است؟
یکی از خواص دموکراسی‌های مدرن این است که سیاستمدارانی که می‌خواهند در میان رای‌دهندگان شور و اشتیاق ایجاد کنند، غالبا تلاش خود را بر جذب دسته‌ها و گروه‌های جمعیتی متمرکز می‌کنند.
مادران مجرد، اربابان سرمایه، جوانان، سالخوردگان – همه این‌ها جایگاه ویژه‌ای در قلب سیاستمداران دارند (حداقل وقتی پای انتخابات در میان باشد).
افزایش تنوع جمعیتی بریتانیا باعث شده اقلیت‌ها هم بتوانند بی‌پروا سیاستمداران را به چالش بکشند و خواسته‌های واقعی خود را مطرح کنند.
خواسته‌هایی که می‌تواند هم شامل مشکلات داخلی باشد و هم سیاست خارجی.
اقلیت‌های قومی حدود ۸ درصد رای‌دهندگان را تشکیل می‌دهند و موضوعاتی که در ادامه مطرح می‌شود خلاصه‌ای کوتاه از درخواست‌های اقلیت‌های قومی و مذهبی از دولت در این موسم انتخاباتی است.
مسلمانان
مسلمانان در میان گروه‌های مذهبی بریتانیا در جایگاه دوم قرار دارند و به مجموعه‌ای از اقوام مختلف و مکاتب عقیدتی متفاوت دین اسلام تعلق دارند.
برای مثال، گروه‌های پاکستانی و بنگلادشی سابقه‌ای طولانی در بریتانیا دارند، مخصوصا در قسمت‌هایی از شمال انگلستان. اعراب مسلمان و مسلمانان دیگر کشورها مثل سومالی هم حضور قابل ملاحظه‌ای دارند.
مسلمانان به شکل سنتی از حزب کارگر حمایت کرده‌اند. اما دیگر ضمانتی بر ادامه این حمایت وجود ندارد چون حالا احزاب دیگر هم اعضای مسلمان سرشناس دارند.
"شورای مسلمانان بریتانیا"، که نمایندگی ۵۰۰ مسجد و دیگر مراکز اسلامی را بر عهده دارد، می‌گوید حداقل ۲۰ درصد جمعیت ۲۶ حوزه انتخابی را مسلمانان تشکیل می‌دهند.
این شورا سندی را تحت عنوان "عدالت، نه مساعدت" منتشر کرده و از رای‌دهندگان مسلمان خواسته که اهداف توافقی مندرج در آن را در نظر بگیرند.
یکی از موارد جنجال‌آفرین مذکور در این سند تضمین حق پوشیدن انواع مشخصی از لباس مثل برقع یا روبنده است. به نظر نمی‌رسد که هیچ‌کدام از احزاب سیاسی اصلی برنامه‌ای برای رسیدگی مستقیم به این موضوع داشته باشند.
این شورا همچنین خواهان دفاع نمایندگان از حقوق مدنی است؛ دستگاه‌های اطلاعاتی متهم شده‌اند که نظارتشان بر مسلمانان نامتناسب است و برخی از خطیبان مسلمان برای ورود به کشور با محدودیت‌هایی روبه‌رو بوده‌اند.
چینی‌ها
حدودا ۴۰ هزار چینی‌تبار در بریتانیا زندگی می‌کنند و این تعداد برابر است با ۰/۷ درصد کل جمعیت. نسب چینی‌تباران بریتانیا بسیار متفاوت است و بیشتر به هنگ کنگ، چین، کشورهای جنوب‌شرق آسیا و تایوان برمی‌گردد.
چینی‌های بریتانیا به صورت تاریخی تمایل چندانی به مشارکت سیاسی از خود نشان نداده‌اند. در انتخابات پیشین، چینی‌ها دومین گروه کوچک در میان کسانی بودند که در انتخابات شرکت کرده بودند. در عین حال هنوز هیچ نماینده چینی‌تباری به پارلمان بریتانیا راه پیدا نکرده.
اما انتخابات امسال متفاوت خواهد بود. در اتفاقی بی‌سابقه، ۱۱ کاندیدای چینی‌تبار، از طرف چهار حزب متفاوت، در انتخابات پارلمانی پیش رو حضور دارند. به گفته بعضی از ناظران، ما شاید شاهد انتخاب اولین نماینده چینی‌تبار پارلمان هم در این انتخابات باشیم.
از طرف دیگر، بعضی از سازمان‌های چینی در تلاش بوده‌اند تا چینی‌تباران را به ثبت‌نام و شرکت در انتخابات ۷ مه ترغیب کنند.
سیاه‌پوستان
این گروه تنها به سیاه‌پوستانی که در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ از کشورهای حوزه کارائیب به این‌جا آمدند محدود نمی‌شود و از کشورهای متعددی مهاجرت کرده‌اند.
مهاجران حوزه کارائیب برای زندگی به این کشور آمدند تا با حضور خود کمبود نیروی کار را جبران کنند و با آمدنشان پای ساکنان کشورهای آفریقایی را هم به بریتانیا باز کردند.
البته یک چیز بین همه آنها مشترک است – تحقیقات نشان می‌دهد که احتمال این‌که آنها برای رای دادن در انتخابات ثبت‌نام کنند نسبتا خیلی کم است.
آمارها نشان می‌دهد که ۲۸ درصد سیاه‌پوستان آفریقایی و ۱۶ درصد سیاه‌پوستان حوزه کارائیب برای رای دادن در انتخابات سال ۲۰۱۰ ثبت‌نام نکرده بودند.
آنها به شکل تاریخی از حزب کارگر حمایت کرده‌اند ولی تحقیقی که پارسال انجام گرفت نشان می‌دهد که از میزان این حمایت کاسته شده.
سازمانی به نام "جنبش مشارکت سیاه‌پوستان" قصد دارد با برجسته کردن اهمیت شرکت در انتخابات مردم را ترغیب کند تا برای رای دادن ثبت‌نام کنند.
به گفته الیزابت پیرس، سردبیر خبر در روزنامه وُیس که به مسائل سیاه‌پوستان می‌پردازد، خیلی از مشکلات بریتانیایی‌های سیاه‌پوست با دیگر گروه‌های جمعیتی مشترک است.
موضوعات دیگر هم، مثل دلایل زیاد بودن تعداد مردان سیاه‌پوست زندانی و نرخ بالای بیکاری بین جوانان سیاه‌پوست، ناشناخته نیستند.
اما به گفته خانم پیرس دو موضوع برجسته وجود دارد – آموزش و حقوق بازنشستگان.
"خواننده‌های ما علاقه زیادی به بحث آموزش دارند چون خیلی از والدین مهاجر دوست دارند بچه‌هایشان پیشرفت کنند."
در بحث تحرک اجتماعی، آموزش یک ابزار مهم تلقی می‌شود، چون به جوان‌ها اجازه می‌دهد تا در جامعه تاثیرگذار باشند.
یهودیان
یهودیان یکی از قدیمی‌ترین گروه‌های مهاجر بریتانیا هستند و خیلی خوب در جامعه میزبان ادغام شده‌اند.
اکثر آنها در دوره پیش به حزب حاکم محافظه‌کار رای دادند.
آنها همچنین یکی از کوچک‌ترین گوره‌های قومی/مذهبی کشور هستند ولی با این حال نگرانی‌های خاص خود را دارند.
"انجمن نمایندگان یهودیان بریتانیا" با انتشار بیانیه‌ای از یهودیان خواسته که با کاندیداها تماس بگیرند و از آنها بخواهند که به "ده تعهد" اعلام وفاداری کنند.
این تعهدها شامل حمایت از مدرسه‌های مذهبی، آیین ذبح کوشر، ختنه ذکور و ساعات کاری انعطاف‌پذیر برای یهودیان در اعیاد مذهبی می‌شود.
ذبح حیوانات بنا بر اساس دستورات دینی – هم کوشر برای یهودیان و هم حلال برای مسلمانان – اخیرا با انتقادهایی روبه‌رو شده و به گفته لابی‌ها و گروه‌های حمایت از حقوق حیوانات باعث تحمیل زجر بی‌ضرورت به حیوانات می‌شود.
این بیانیه همچنین از نمایندگان می‌خواهد که برای برقراری صلح در خاور میانه تلاش کنند.
این انجمن می‌گوید که بیانیه‌اش بازخورد قابل توجهی در بین نمایندگان داشته و جامعه یهودیان، با وجود کوچکی، به مشارکت سیاسی گرایش دارد.
سیک‌ها
سیک‌ها چیزی حدود ۰/۸درصد جمعیت بریتانیا را تشکیل می‌دهند و با این‌که حضورشان در بریتانیا قدمتی تاریخی دارد ولی بیشتر آنها در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ به این کشور آمده‌اند.
"فدراسیون سیک‌ها" هم بیانیه خود را منتشر کرده و اعتقاد دارد که تجمع سیک‌ها در قسمت‌های مشخصی از کشور به این معنی است که آنها با وجود کم‌تعداد بودن می‌توانند نقش تعیین‌کننده‌ای در موفقیت برخی از کاندیداها داشته باشند.
یکی از بندهای این بیانیه خواهان نظارت بر سیک‌ها به عنوان یک گروه قومی مجزا به جای یک اقلیت صرفا مذهبی است. به گفته فدراسیون این تنها راه سیک‌ها برای برخورداری از خدمات دولت است که صرفا برای آنها طراحی شده باشد و نه برای گروه فراگیری به نام "جامعه آسیایی‌ها".
این دسته‌بندی برای خیلی از سیک‌ها مایه عصبانیت است چون می‌خواهند بین خود و مسلمانان که خیلی وقت‌ها با آنها اشتباه گرفته می‌شوند فاصله بیاندازند.
به ادعای این بیانیه کلمه "آسیایی" (که به قومیت اشاره دارد) باعث "کم‌رنگ شدن مشکلات مشخصی می‌شود که آنها با پاکستانی‌ها و دیگر گروه‌ها دارند."
یکی از این مشکلات احتمالی مساله سوءاستفاده جنسی از دخترانی است که هنوز به سن قانونی نرسیده‌اند و سیک‌ها عقیده دارند که مشخصا شامل حال آنها می‌شود. موضوع دیگری که برای آنها مهم است "ترک اجباری" مذهب سیک و گرویدن به مذاهب دیگر است.
از طرف دیگر، اخیرا در خبرها اعلام شد که در جریان محاصره معبد امریستار در سال ۱۹۸۴ دولت بریتانیا برای کمک به دولت هند مشاور فرستاده بود و سیک‌ها در واکنش به این خبر خواستار اجرای تحقیقات رسمی در این باره شده‌اند. حدود ۴۰۰ نفر در جریان حمله به مقدس‌ترین مکان سیک‌ها کشته شدند.
هندوها
هندوها چهارمین گروه بزرگ مذهبی بریتانیا اند و ۱/۵درصد کل جمعیت را تشکیل می‌دهند.
همه آنها لزوما از جنوب آسیا به بریتانیا مهاجرت نکرده‌اند و بعضی‌هایشان از کشورهایی آمده‌اند که والدینشان از هند به آن‌جا رفته بودند، مثل کنیا و فیجی.
یکی از مسائل خیلی مهم برای بعضی از هندوها مساله "کاست" است. اعمال تبعیض بر اساس کاست در بریتانیا غیرقانونی است ولی به اعتقاد بعضی از هندوها این مساله اصلا وجود ندارد و پرداختن به این موضوع موجب بدنامی جامعه هندوها می‌شود.
"مجمع هندوهای اروپا" می‌گوید که این مشکل را به اطلاع سیاستمداران رسانده و از آنها می‌خواهد که این قوانین را لغو کنند.
سازمانی دیگر به نام "شورای هندوهای بریتانیا" از دولت می‌خواهد که برای عضویت دائم هند – به عنوان بزرگترین دموکراسی دنیا – در شورای امنیت سازمان ملل تلاش کند، از استفاده از یوگا در خدمات درمانی دولتی حمایت کند و کمک‌هایی را برای ساخت معابد جدید هندو در نظر بگیرد.
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar