دوشنبه ۱۳-۰۸-۱۳۹۸
نیروهای تحت حمایت ترکیه در حال حرکت به سمت مجموعه ای از روستاها ، در امتداد رودخانه خابور در شمال شرق سوریه هستند که جمعیتی از مسیحیان آشوری که بیش از صد سال پیش از ترکیه گریخته بودند به آن منطقه پناه برده‌اند.
«محبت نیوز»- مجلس آمریکا پس از چندین دهه توقف در اعلام رسمی و قانونی به دلیل اعتراض ترکیه ، بالاخره نسل کشی جمعیت مسیحی ارمنی امپراتوری عثمانی را در طول جنگ جهانی اول به رسمیت شناخته است. آشوریان ، کلدانیان ، سریانی ها ، آرامی ها و مارونی ها. هر یک دارای جامعه منحصر به فرد با تاریخ منحصر به فرد هستند. حتی با وجود کم‌ رنگ شدن نقش‌ آن‌ها روی نقشه، یکی از آن جوامع ، در شمال شرقی سوریه ، دوباره با یک تهدید وجودی آشنا روبرو است.
در همین رابطه نشریه نشنال ریویو گزارش داد که با وجود آتش بس بین ایالات متحده آمریکا و دولت ترکیه و بطور جداگانه بین ترکیه و روسیه، حملات ارتش ترکیه در سوریه ادامه دارد.
در حال حاضر نیروهای تحت حمایت ترکیه در حال حرکت به سمت مجموعه ای از روستاها ، در امتداد رودخانه خابور هستند که جمعیتی از مسیحیان آشوری که بیش از صد سال پیش از ترکیه گریخته بودند به آن منطقه پناه برده‌اند. فرزندان آنها در معرض خطر ناپدید شدن هستند. شورای نظامی آشوری سریانی ، متشکل از مسیحیان محلی ، با موفقیت از این منطقه در برابر آخرین حملات ترکیه دفاع کرده است ، اما این عملیات دفاعی بدون حمایت از جانب متحدین قدرتمند (منظور پیابندی دولت آمریکا به وعده‌های داده شده به متحدین)، چه مدت طول خواهد کشید؟ آیا شاهد نوع تازه‌ای از نسل کشی ترکیه هستیم؟
پیش از سال ۲۰۱۱ ، جمعیت آشوری خابور در بیش از سی روستا در شمال سوریه گسترش یافته بود که مساحتی از جنوب شهر راس العین تا حسکه ، مرکز استان را شامل می‌شد. در مرکز روستاها ، جمعیت محلات تل تمر اکثرن کرد و عرب بودند اما از اقلیت آشوری قابل توجهی برخوردار بودند.
آشوریان خابور تقریبن به طور انحصاری عضو کلیسای آشوری شرق هستند که دارای تاریخچه جالبی است و تا حد زیادی در غرب ناشناخته است. آنها فرزندان مسیحی امپراتوری ایران هستند و قدمت آنها به اولین روزهای تاسیس کلیسا در این مناطق از خاورمیانه برمی‌گردد.
هنگامی که به ریشه‌های مسیحیت فکر می‌کنیم ، بیشتر مقید هستیم که بر امپراتوری روم و جو سیاسی آن تأکید کنیم. اگرچه ایمان به مسیحیت در سراسر دریای مدیترانه باستان پخش شده است ، اما مسیحیت در سرتاسر قلمرو یکی از رقبای اصلی رم یعنی امپراتوری ایران نیز گسترش یافته بود.
جامعه مسیحی در آنجا عمدتن آرامی یا سریانی صحبت می‌کرد و از آن به عنوان زبان مقدس خود استفاده می‌کرد. لهجه خاص آنها هم اکنون نیز در بسیاری از روستاها در کنار رودخانه خابور شنیده می‌شود.