وقتی دست‌ها و پاها به خواب می‌روند!

4

رأی دهید

-0

‌سه شنبه ۱۷ اسفند ۱۳۹۵ - ۰۷ مارچ ۲۰۱۷

در شرایطی که احساس به خواب رفتن می تواند در هر قسمت از بدن که بافت نرم امکان فشرده شدن روی عصب یا رگ های خونی را دارد، رخ دهد، قسمت هایی که با استخوان محافظت می شوند (به عنوان مثال، داخل سر و سینه) تحت تاثیر قرار نمی گیرند.

هنگامی که برای مدتی طولانی در حالت چهار زانو یا دو زانو روی زمین می نشینید با شرایطی مواجه می شوید که در میان مردم به نام به خواب رفتن شناخته می شود. به عنوان مثال، در این حالت پای شما حالتی بی حس پیدا می کند. هنگامی که به مدت طولانی در یکی از شبکه های اجتماعی، مانند اینستاگرام، به اسکرول کردن مشغول باشید نیز شرایطی مشابه می تواند در دست شما رخ دهد.

به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "ویمنز هلث"، خوشبختانه به خواب رفتن یک عضو بدن حالتی موقتی است و در اصطلاح پزشکی به آن پارستزی گفته می شود. این شرایط زمانی رخ می دهد که فشار پایدار روی یک عصب وارد می شود و موجب شکل گیری احساس سوزش یا سوزن سوزن شدن می شود، که بلافاصله پس از آزاد شدن عصب از بین می رود.
چه زمانی موقتی است؟
دنیای پزشکی پارستزی را هر چه بیشتر به دسته های مشخص‌تر تقسیم کرده است. به عنوان مثال، پارستزی «شنبه شب» زمانی رخ می دهد که فردی روی دست آویزان خود از یک صندلی به خواب می رود. در این حالت عصب رادیال در دست فشرده می شود، که پس از بیدار شدن از خواب به بی حسی و ضعف در آن دست منجر می شود. از نمونه های دیگر می توان به پارستزی «ماه عسل» اشاره کرد. این شرایط زمانی رخ می دهد که فرد تمام شب روی یک دست خود خوابیده باشد و عصبی مشابه تحت فشار قرار می گیرد.

هر دو این موارد پارستزی گذرا در نظر گرفته می شوند یا بی حسی هایی موقتی هستند که طی مدت کوتاهی پس از رفع مانع از بین می روند. هنگامی که عصب از حالت فشرده شده خارج شود، طی چند دقیقه یا گاهی اوقات چند ساعت همه چیز به شرایط عادی باز می گردد.

این قبیل احساسات سوزش و سوزن سوزن شدن موقت می توانند زمانی که شریان ها فشرده می شوند نیز شکل بگیرند. این حالت به واسطه آن رخ می دهد که خون تا زمان از بین رفتن مانع موجود در مسیر جریان خون به قلب باز نمی گردد.

در شرایطی که این احساس به خواب رفتن می تواند در هر قسمت از بدن که بافت نرم امکان فشرده شدن روی عصب یا رگ های خونی را دارد، رخ دهد، قسمت هایی که با استخوان محافظت می شوند (به عنوان مثال، داخل سر و سینه) تحت تاثیر قرار نمی گیرند.
چه زمانی از بین نمی رود؟
 زمانی که احساس سوزش و خارش در نتیجه حرکات تکراری که نمی توانید آنها را ترک کنید (به عنوان مثال، ارسال پیام) شکل می گیرد، شرایط می تواند چالش برانگیز و مشکل آفرین شود. هنگامی که از گوشی هوشمند خود استفاده می کنید ممکن است عصب مدین یا میانی در مچ دست به واسطه حرکت های تکراری مانند تایپ کردن با انگشت شست زیر فشار قرار بگیرد. اگر به طور مداوم احساس سوزن سوزن شدن را در انگشت شست، اشاره، یا انگشت وسط خود احساس می کنید، این شرایط می تواند نشانه ابتلا به سندرم تونل کارپال باشد که ممکن است به ارزیابی و بررسی پزشکی نیاز داشته باشد. سندرم تونل کارپال می تواند به ضعف بیشتر و عدم هماهنگی انگشتان دست و شست ها منجر شود و در صورت عدم رسیدگی و درمان می تواند آسیب عصبی بلند مدت را به همراه داشته باشد.

یکی دیگر از عوارض جانبی شایع پارستزی ضعف موقت در دست به ویژه در انگشت های حلقه و کوچک است. اگر این حالت پس از برداشتن فشار و صاف کردن دست از بین نرود، عصب اولنار شما که در آرنج قرار دارد، ممکن است به بررسی پزشکی نیاز داشته باشد. این شرایط می تواند نشانه ای از ابتلا به فلج عصب اولنار باشد که می تواند خستگی عضلات را موجب شود.

بدون در نظر گرفتن این که در کدام قسمت از بدن رخ می دهد، اگر حالت سوزن سوزن شدن پس از برطرف شدن فشار از بین نرفت، مراجعه به پزشک بهترین گزینه محسوب می شود، به ویژه اگر حالت ضعف نیز وجود داشته باشد. همچنین، اگر این شرایط به طور منظم در یک نقطه مشخص شکل می گیرد نیز باید به پزشک مراجعه کنید. معاینه یک متخصص اعصاب می تواند دلیل دقیق پارستزی را مشخص کند.
چگونه می توان آن را متوقف کرد؟
در شرایطی که شما لزوما قادر به توقف وقوع پارستزی نیستید، اما اغلب می توانید از آن پیشگیری کنید. اگر مشکل در دستان و مچ های شما شکل می گیرد، استفاده از یک آتل می تواند به پیشگیری از فشرده شدن عصب کمک کند.

در غیر این صورت، مدت زمانی که مشغول اسکرول کردن در صفحات شبکه های اجتماعی هستید را محدود کرده و بدن خود را به حرکت درآورید. فشرده شدن اعصاب و عروق بیشتر زمانی رخ می دهند که بدن در یک حالت ثابت برای مدتی طولانی باقی می ماند، از این رو، تغییر وضعیت بدن و به حرکت درآوردن آن می تواند از احساس سوزن سوزن شدن و سوزش پیشگیری کند.