fredag 12 maj 2017

زنان ورزشکار ایران و دهن کجی به محدودیت‌های شرعی اسلامی

زنان ورزشکار ایران و دهن کجی به محدودیت‌های شرعی اسلامی

اگر فضای جامعه باز باشد شاهد خواهیم بود که میلیون‌ها نفر از زنان ایران هرگز انتخابشان حجاب نخواهد بود، این یعنی محیطی شبیه آنچه جامعه پیش از انقلاب اسلامی سال ۱۳۵۷ داشت.
به گزارش«محبت نیوز» در یک سال گذشته تعدادی از ورزشکار زن در ایران که بعضی از آنها ملی‌پوش بودند به دلیل انتشار تصاویر خصوصی خود در اینستاگرام‌ یا صفحات شخصی‎ با برخوردها و احکام تند از سوی مراجع قضایی مواجه شدند. کمیته‌های اخلاقی فدراسیون‌های مربوطه نیز بعضی از آنها را ماه‌ها از حضور در میادین ورزشی محروم کردند.
با این حال تصاویری که این ورزشکاران از خود منتشر کرده بودند در مقایسه با تصاویری که از ورزشکاران حرفه‌ای دنیا در صفحات شخصی یا وب‎سایت‌های عمومی منتشر می‎شد بسیار متفاوت بود.
شیوا امینی، بازیکن تیم ملی فوتسال ایران آخرین ورزشکاری بود که به دلیل گرفتن عکس بی‌حجاب در یک بازی دوستانه شخصی در خارج از کشور برای همیشه از حضور در تیم ملی محروم شده است.
او در واکنش به این محرومیت در انتقادی تند نوشت: «هیچ وقت فکر نمی‌کردم که به خاطرِ یه تکه پارچه که سرم نبود یا پاهام پوشیده نبود آن هم درست در یک سفر شخصی و نه در زمان مسابقات رسمی، دیگر هیچ وقت نتوانم توی کشورم بازی کنم. متاسفم برای جامعه ورزشی که حجاب از خودِ ورزش برایشان مهمتر است».
با تمام این سخت‌گیری‌ها، اما رصد صفحات شخصی ورزشکاران زن ایران نشان می‌دهد که چندان به چارچوب‌های شرعی مقید نیستند.
آنطور که از این تصاویر پیداست آنها با وجود آنکه در محدودیت هستند و زیر ذره‎بین قرار دارند، علاوه براین که ورزش قهرمانی خود را دنبال می‎کنند، آنچه را بارها از سوی حکومت مورد انتقاد قرارگرفته یعنی سبک غربی و مدهای فرنگی با خود یدک می‌کشند.
در جامعه‎ای حجاب برتر چادر مشکی است و از مدرسه تا دانشگاه نظام تربیتی و آموزشی و همین‎طور قوانین شرعی اسلام آنها را ملزم به داشتن حجاب می‌کند و سرکردن چادر و مقنعه و حجاب سفت و سخت زینت زن شمرده می‌شود، پوشیدن لباس‌های ورزشی با رنگ‌های متنوع و شاد و که هندسه‌ای خفیف از اندام را نمودار سازد از نگاه روحانیت شیعه و علما مصداق بدپوشی است.
همزمان در ایام انتخابات از تصاویری که در رسانه‌ها و فضای مجازی منتشر می‌شود پیداست که بخش بزرگی از جامعه‎ی زنان ایران نه تنها با اعمال محدودیت‌های عمومی و خصوصی از جمله گشت ارشاد و ضوابط ظاهری برای ورود به ادارات و نهادها برای خود مخالفند بلکه از اساس با حجاب اجباری مخالفت می‌کنند.
در چنین بستری به طور حتم اگر فضای جامعه باز باشد شاهد خواهیم بود که میلیون‌ها نفر از زنان ایران هرگز انتخابشان حجاب نخواهد بود، محیطی شبیه آنچه جامعه پیش از انقلاب اسلامی سال ۱۳۵۷ داشت.

Inga kommentarer:

Skicka en kommentar