چهارشنبه ۰۷-۰۳-۱۳۹۹
ناپلئون بناپارت چهره سرشناس تاریخ فرانسه در مدت حکومت بر این کشور اقدامات مهم زیادی انجام داد اما یکی از اقدامات وی که کمتر مورد توجه واقع شده است، شرایط  و نوع برخورد وی با رهبران کاتولیک جهان در دوران حکومت او است.
«محبت نیوز»- کلیسای کاتولیک نقش مهمی را در تاریخ کشور فرانسه و ذهنیت فرانسوی ایفا کرده و هنوز هم می‌کند. این کلیسا در تمامی فراز و نشیب‌های تاریخ ملی فرانسه، از زمان کلویس گرفته تا فرانسو‎ای اول ، لویی چهاردهم و ناپلئون، مشکلات بسیاری را در تعامل با این رهبران تجربه نمود.
در۶ ژوئیه ۱۸۰۹ ، سربازان فرانسوی به دستور ناپلئون بناپارت دیوارهای باغ کاخ کویرینال در رم را پایین ریختند و به بخشی از کاخ که محل زندگی خادمان پاپ بود نفوذ کردند. آنها پس از یک ساعت درگیری شدید با نگهبانان، پاپ پیوس هفتم را دستگیر کردند و او را شبانه به ساونا، در نزدیکی جنوا انتقال دادند. او تا پنج سال دیگر به رم برنگشت.
این آدم ربایی اوج روابط خصمانه امپراتوری فرانسه با کلیسای کاتولیک بود. از آغاز به قدرت رسیدن پاپ پیوس هفتم در سال ۱۸۰۰ تا سقوط ناپلئون در سال ۱۸۱۵ ، این دو نفر بطور مداوم در حال درگیری بودند و حکومت فرانسه از امتناع پاپ نسبت به برآورده شدن مطالباتش عصبانی بود.
اما این اولین باری نبود که چنین اتفاقی افتاده است: در سال ۱۷۹۶ ، در طول جنگهای انقلاب فرانسه، نیروهای ناپلئون به رم حمله کرده و پاپ پیوس ششم را به عنوان زندانی به فرانسه بردند و او در سال ۱۷۹۹ در اسارت درگذشت. سال بعد ، پس از خالی شدن صندلی پاپ به مدت شش ماه ، کاردینال چیارامونتی به عنوان پاپ جدید انتخاب شد و عنوان پیوس هفتم را به دست آورد. اما از آنجا که فرانسویان هنگام دستگیری پیوس ششم قدرت های پاپ را به دست گرفته بودند ، پاپ جدید را نیز در ۲۱ مارس ۱۸۰۰ تحت فشار قرار دادند.
با توجه به این که ناپلئون تمایل داشت کنترل اروپا را بدون رقیب در دست بگیرد، به مرور زمان متوجه شد که نیاز دارد تا بر کلیسای کاتولیک مسلط شود. در مذاکرات طولانی هشت ساله (قبل از آدم ربایی پیوس هفتم) سرانجام قراردادی امضا شد که نشان می داد گرچه کلیسای کاتولیک رهبر بخش بزرگی از مردم فرانسه است اما به طور هم زمان اندازه اختیارات روحانیت در فرانسه محدود به نظرات حکومت است. این موافقتنامه اقتدار پاپ در فرانسه را به شدت محدود کرد و دولت ناپلئون فروش املاک و مستغلات و زمین های گسترده کلیسای کاتولیک در فرانسه را تأیید کرد.
پیشنهاد می شود:
حتا با تمام امتیازات کلیسا، ناپلئون هنوز به دنبال راه هایی برای اثبات تسلط خود بود و نحوه تاجگذاری وی در کلیسای جامع نوتردام در سال ۱۸۰۴ یک شرایط عالی برای تحقیر پاپ پیوس هفتم را فراهم کرد. به طور سنتی مقامات ارشد کلیسا امپراتورها را تاج گذاری می کردند، اما برای نشان دادن این که پاپ زیر دست وی است، ناپلئون تاج را از دست پاپ گرفت و با دستان خودش تاجگذاری کرد. نقاشی ژاک لوئیس دیوید با عنوان “تاجگذاری ناپلئون” احتمالن بهترین تصویرگری از این لحظه بدنام است.
پس از تاجگذاری، رابطه پر تلاطم و متزلزل ناپلئون و کلیسا به بدترین وضعیت خود نزدیک شد و تنش هر لحظه افزایش یافت. پیوس هفتم در پشت صحنه تلاش می کرد تا با قدرت طلبی ناپلئون مبارزه کند ولی اقدامات وی جواب نمی داد و در نهایت در تاریخ ۱۰ ژوئن ۱۸۰۹ ، ناپلئون به مقر زندگی پاپ حمله کرد.این اقدام باعث شد زنگ های اخطار کلیسا با صدای بلند و وضوح پخش شود و ژنرال فرانسوی؛ میولیس ،از ترس قیام مردمی در حمایت از پاپ ، به سربازانش دستور داد فورن او را از محل استقرارش دستگیر و تبعید کنند. روابط ناپلئون با رهبران کاتولیک تا پایان دوران امپراتوری وی همواره تیره و تار و بسیار سرد بود.